استراتژی آمریکا برای توانایی چین با کنترل منابع انرژی در ونزوئلا و ارزیابی چیست؟

استراتژی ایالات متحده برای مهار چین با تمرکز بر کنترل منابع انرژی در ونزوئلا و خاورمیانه در حقیقت بخشی از تلاش گسترده‌تر آمریکا برای حفظ «هژمونی دلار» و نظم پیشین جهانی است، به ویژه در شرایطی که ابزارهای اقتصادی سنتی آمریکا ناکارآمد شده‌اند.

در مجموع، هدف راهبردی آمریکا اختلال در تأمین انرژی چین و در عین حال کنترل تورم در داخل خاک آمریکاست تا بتواند در رقابت با چین پیروز شود.

دلایل و ضرورت‌های راهبردی آمریکا:

1. ناکامی در مهار اقتصادی: آمریکا از سلاح تحریم و تعرفه برای مهار چین استفاده می‌کرد، اما این مدل‌ها در کنترل چین ناکارآمد هستند. چین به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده جهان، حجم تولید ناخالص داخلی وحشتناکی معادل ۱۹ تریلیون دلار دارد.
2. حفظ مرجعیت دلار: هژمونی آمریکا بر پایه دلار و «پترو دلار» است. از منظر حفظ مرجعیت دلار، وضعیت اقتصادی آمریکا آشفته است و اگر دلار تضعیف شود، هژمونی آمریکا آسیب می‌بیند. خاورمیانه یک نقطه مرکزی برای کنترل چین و همچنین نیاز به دلار در آینده است.
3. تأمین منابع ارزان برای چین: چین به سه عامل نیاز دارد: ۱. مصرف‌کننده، ۲. نیروی کار ارزان، ۳. دسترسی به منابع ارزان‌قیمت. چین سالانه ۱۵ تا ۱۶ میلیون بشکه نفت و حجم زیادی گاز LNG وارد می‌کند و اختلال در این تأمین انرژی برای مهار چین حیاتی است.

نقش ونزوئلا در راهبرد انرژی:

ونزوئلا کلید کنترل قیمت انرژی برای آمریکاست. استراتژی آمریکا در ونزوئلا عبارت است از:

• کنترل قیمت انرژی: اگر آمریکا بتواند به منابع نفتی ونزوئلا و منابع کانادا مسلط شود، قادر خواهد بود قیمت انرژی را به راحتی کنترل کند. این کنترل برای آمریکا حیاتی است، زیرا اگر آمریکا بخواهد در تأمین انرژی چین اختلال ایجاد کند و قیمت نفت بالا برود، تورم در داخل آمریکا افزایش یافته و دومینوی ورشکستگی اقتصادی رخ می‌دهد.
• جنگ‌افروزی بدون استرس: دسترسی به نفت ونزوئلا این امکان را به آمریکا می‌دهد که با خیال راحت جنگ‌افروزی کند. اگر آمریکا نفت ونزوئلا را به دست آورد و آن را ارزان عرضه کند، بستن تنگه هرمز یا حمله به آرامکو (عربستان) باعث آسیب دیدن چین می‌شود، نه آمریکا.
• تغییر رژیم: آمریکا راهی جز به دست آوردن نفت ونزوئلا برای مهار چین ندارد و تحت هر شرایطی به این هدف خواهد رسید. این هدف از طریق تضعیف دولت ونزوئلا، حمایت از اپوزیسیون (مانند دادن جایزه صلح نوبل به ماچادو که خواستار حمله به ونزوئلا بود) یا ایجاد شوک اولیه و نارضایتی مردمی دنبال می‌شود تا مادورو کنار برود.

نقش خاورمیانه (غرب آسیا) در راهبرد انرژی و هژمونی:

خاورمیانه منطقه‌ای است که آمریکا را یک بار در سال ۱۹۷۳ با جایگزین کردن دلار به نفت (پترو دلار) نجات داده است. اهداف آمریکا در خاورمیانه عبارتند از:

• حفظ کنترل بر گذرگاه‌ها: خاورمیانه منابع عظیم انرژی، گذرگاهی مشرف به اقیانوس هند، مالاکا و آفریقاست. تسلط بر خاورمیانه یکی از عوامل اصلی بقای هژمونی آمریکا هم برای مهار چین و هم برای حفظ دلار است.
• مسدود کردن نفوذ چین: آمریکا باید خاورمیانه را تحت کنترل خود درآورد و اجازه ندهد چین نفوذ گسترده‌ای پیدا کند (مشابه آنچه در اتیوپی و کنیا رخ داده که درخواست کرده‌اند بدهی‌های خود را به یوان پرداخت کنند).
• ایجاد امپراتوری منطقه‌ای: آمریکا به دنبال «ایجاد یک امپراتوری به مرکزیت غزه» است که بر کانال سوئز، اروپا و خلیج فارس مسلط باشد.
• تضعیف محور مقاومت: اولویت آمریکا، عامل تأثیرگذار در مسیر رقابت چین و آمریکا است و هر کشوری که مطابق منافع حداکثری آمریکا رفتار نکند، با آمریکا در تقابل قرار می‌گیرد. آمریکا تلاش می‌کند تا بازوهای محور مقاومت (لبنان، یمن، نیروهای حامی ایران در عراق) را تضعیف کند. پیترکست (وزیر دفاع آمریکا) به نخست‌وزیر عراق گفته بود که از نیروهای مقاومت حامی ایران خواسته شود در اتفاقاتی که در خاورمیانه خواهد افتاد، دخالت نکنند.
• ایجاد اختلال در عرضه: آمریکا باید در انتقال انرژی به چین اختلال ایجاد کند که می‌تواند شامل حمله به پالایشگاه‌ها در منطقه باشد.

اولویت‌بندی عملیات:

به نظر می‌رسد که اولویت آمریکا نفت و گاز است. اگرچه آمریکا همزمان هر دو جبهه (ونزوئلا و غرب آسیا) را پیگیری می‌کند، اما تحلیل‌ها نشان می‌دهد که تمرکز اصلی بر روی پروژه ونزوئلا برای کنترل قیمت داخلی است، در حالی که در خاورمیانه در تلاشند تا نیروهای محور مقاومت را تضعیف کنند.

نکته پیوستگی: تمام این اتفاقات (چین، ونزوئلا، منطقه ما، نفت و وضعیت اقتصادی) به هم مربوط هستند. اگر آمریکا بتواند ونزوئلا را به دست آورد، روسیه و ایران گرفتار خواهند شد و چین بازنده خواهد بود.

این راهبرد را می‌توان مانند یک اهرم اقتصادی دوگانه تصور کرد: یک سر اهرم در ونزوئلا قرار دارد تا آمریکا بتواند قیمت نفت جهانی را در هر شرایطی تنظیم و کنترل کند، و سر دیگر اهرم در خاورمیانه قرار دارد تا بتواند با اطمینان، مسیرهای حیاتی انرژی را بر روی رقیب اصلی خود یعنی چین مسدود سازد.