دفاع هوایی

برچسب: دفاع هوایی

دفاع هوایی

پدافند هوایییا جنگ ضد هوایی،یک سیستم جامع از اقدامات طراحی شده برای خنثی کردن یا کاهش اثربخشی تهدیدات هوایی خصمانهاین سیستم‌ها می‌توانند زمینی، دریایی یا هوایی باشند و شامل شبکه‌ای از حسگرها، سیستم‌های فرماندهی و کنترل و سیستم‌های تسلیحاتی باشند .

کارکردهای کلیدی پدافند هوایی

تشخیص و ردیابی: رادارها و سایر سیستم‌های حسگر، اهداف هوایی متخاصم، از جمله هواپیماها، موشک‌ها و پهپادها را شناسایی و رصد می‌کنند.
درگیری: سیستم‌های تسلیحاتی برای رهگیری و نابودی یا خنثی‌سازی تهدیدهای ورودی فعال می‌شوند. این شامل اقدامات غیرفعال و فعال می‌شود.
فرماندهی و کنترل (C2): مراکز C2 داده‌های حسگرها را پردازش می‌کنند، تهدیدها را تعیین می‌کنند و به سامانه‌های تسلیحاتی فرمان می‌دهند تا با اهداف درگیر شوند.
دفاع لایه‌ای: سیستم‌های مدرن از یک رویکرد لایه‌ای با سلاح‌های مختلف که بردها و ارتفاعات مختلف را پوشش می‌دهند، استفاده می‌کنند تا از عدم وجود شکاف در پوشش اطمینان حاصل شود. این اغلب “سیستم دفاع هوایی یکپارچه” (IADS) نامیده می‌شود.

اجزای اصلی یک سیستم دفاع هوایی

یک سیستم دفاع هوایی «سیستمی از سیستم‌ها» است که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

رادارها: اهداف را شناسایی و ردیابی می‌کنند.
سیستم‌های موشکی: موشک‌های رهگیر را برای نابودی تهدیدها پرتاب می‌کنند. سیستم‌ها از نظر برد و قابلیت، از کوتاه‌برد تا دوربرد، متفاوت هستند.
تفنگ‌ها و سایر سلاح‌ها: دفاع نزدیک در برابر تهدیدات پرواز در ارتفاع پایین را فراهم می‌کنند.
هواپیماهای جنگنده: گشت‌زنی و رهگیری تهدیدات در هوا.
اقدامات غیرفعال: پنهان کردن یا محافظت از دارایی‌ها در برابر حمله از طریق استتار، فریب و مقاوم‌سازی.

انواع پدافند هوایی

پدافند هوایی بر اساس برد و نوع تهدیدی که برای مقابله با آن طراحی شده است، طبقه‌بندی می‌شود.

دفاع نقطه‌ای: بر محافظت از یک هدف خاص و با ارزش بالا، مانند تأسیسات نظامی یا کشتی، تمرکز دارد.
دفاع منطقه‌ای: از یک منطقه جغرافیایی وسیع، مانند یک شهر یا مرز ملی، محافظت می‌کند.
دفاع از میهن: محافظت استراتژیک از کل کشور در برابر تهدیدات دوربرد، از جمله موشک‌های بالستیک را فراهم می‌کند.

تکامل پدافند هوایی

پدافند هوایی از زمان پیدایش آن در جنگ فرانسه و پروس، به طور قابل توجهی تکامل یافته است.

توپ‌های ضدهوایی اولیه: اولین سلاح‌های دفاع هوایی، قطعات توپخانه اصلاح‌شده‌ای بودند که علیه بالن‌های دیده‌بانی استفاده می‌شدند. توسعه هواپیماهای سریع‌تر، پیشرفت‌هایی را در طراحی توپ و سیستم‌های کنترل آتش در طول جنگ جهانی اول ایجاد کرد.
عصر موشک: موشک‌های هدایت‌شونده در دهه ۱۹۵۰ جایگزین توپ‌ها به عنوان سلاح غالب دفاع هوایی شدند. سامانه MIM-104 پاتریوت که اولین بار در سال ۱۹۸۴ به کار گرفته شد، یک سامانه موشکی اولیه با قابلیت‌های ضد موشک بالستیک بود.
سیستم‌های یکپارچه و لایه‌ای: سیستم‌های فعلی، مانند سامانه‌های روسی S-400 و S-500، از شبکه‌های یکپارچه‌ای از سلاح‌های مختلف برای محافظت در برابر طیف وسیعی از تهدیدات مدرن، از جمله موشک‌های کروز، موشک‌های بالستیک و سلاح‌های مافوق صوت استفاده می‌کنند.
فناوری ضد پهپاد: از آنجایی که پهپادها به یک تهدید قابل توجه تبدیل شده‌اند، پدافند هوایی مدرن در حال تطبیق خود با این اهداف کوچک‌تر و کم‌پرواز است.