راهبرد کلان ایران در تلافی حملات اسرائیل، چه اهدافی را در حوزه‌های نظامی، علمی و اقتصادی دنبال می‌کرد؟

بر اساس منابع ارائه شده، راهبرد کلان ایران در تلافی حملات اسرائیل از یک تغییر رویکرد اساسی حکایت دارد. ایران به جای تمرکز صرف بر پایگاه‌های نظامی (که امکان سانسور خسارات در آن‌ها بالاست)، دایره اهداف خود را به حوزه‌های علمی، فناوری و اقتصادی گسترش داد تا میزان «درد» و هزینه را برای طرف مقابل ملموس‌تر و غیرقابل پنهان‌سازی کند.

در ادامه جزئیات اهداف دنبال شده در سه حوزه مورد نظر شما تشریح می‌شود:

۱. حوزه نظامی و امنیتی (چشم در برابر چشم)

در این حوزه، ایران سیاست «چشم در برابر چشم» را اجرا کرد و مستقیماً مراکز حساس و راهبردی را هدف قرار داد:

• مراکز فرماندهی و اطلاعاتی: ایران وزارت جنگ اسرائیل و مجموعه تسلیحاتی «رافائل» را هدف قرار داد. همچنین مراکز اطلاعاتی موساد و مقر واحد ۸۲۰۰ (حتی مکان‌های مخفی و جدید آن‌ها) مورد اصابت قرار گرفتند.
• پایگاه‌های هوایی: پایگاه هوایی «نواتیم» با بیش از ۴۰ موشک مورد حمله قرار گرفت. با وجود سانسور شدید، تصاویر اصابت موشک‌ها به این پایگاه به دلیل شدت حملات منتشر شد و شکست پدافند اسرائیل را نشان داد.
• هدف قرار دادن محل زندگی نظامیان: در پاسخ به اقدام اسرائیل در حمله به محل سکونت فرماندهان ایرانی و خانواده‌هایشان (مانند شهید چمران)، ایران نیز «شهرک خلبانان» و برج محل سکونت ژنرال‌های اسرائیلی را هدف قرار داد که منجر به تخلیه این مناطق توسط خلبانان و خانواده‌هایشان شد.

۲. حوزه علمی و فناوری (قطع زنجیره توسعه نظامی)

شاید پیچیده‌ترین بخش این راهبرد، حمله به زیرساخت‌های علمی بود. ایران با استدلال تلافی حملات به نطنز و ترور دانشمندان (مانند شهید فخری‌زاده و مجموعه سپند)، قلب دانش و نوآوری اسرائیل را نشانه رفت:

• موسسه وایزمن: این موسسه که قدمتی بیشتر از خود رژیم اسرائیل دارد و دارای آزمایشگاه‌های پیشرفته بیولوژیک (دستکاری ژنتیک و ویروس)، فیزیک کوانتوم، رباتیک و سایبرنتیک است، مورد حمله قرار گرفت. هدف از این کار نابود کردن تحقیقات بلندمدت و زیرساخت‌هایی بود که ارتش اسرائیل برای تولید سلاح‌های نوین به آن‌ها وابسته است.
• پارک‌های فناوری: ایران حلقه اتصال دانشگاه و ارتش، یعنی پارک‌های فناوری را هدف قرار داد. یک پارک فناوری در تل‌آویو و دیگری در «بئر السبع» (منطقه فوق امنیتی) زده شد. در حمله به بئر السبع، ایران با استفاده از موشک «فتاح» و عبور از تمامی لایه‌های پدافندی، هدفی در نزدیکی شرکت مایکروسافت را زد تا توانایی نفوذ خود را اثبات کند.
• پیامد راهبردی: این حملات باعث شد شرکت‌های بزرگ فناوری (مانند مایکروسافت، اینتل و…) و نیروهای متخصص احساس ناامنی کرده و منطقه را ترک کنند که ضربه‌ای بلندمدت به اکوسیستم نوآوری نظامی اسرائیل وارد می‌کند.

۳. حوزه اقتصادی و زیرساختی

در این بخش، هدف ایران تحمیل خسارت سنگین به شریان‌های حیاتی انرژی بود:

• پالایشگاه حیفا: بزرگترین پالایشگاه اسرائیل هدف قرار گرفت و طبق ادعای منبع، دچار ۷۰ درصد تخریب شد.
• نیروگاه برق: در پاسخ به حملات اسرائیل به مخازن سوخت، ایران یک نیروگاه برق که هم برق پالایشگاه و هم برق شهر را تأمین می‌کرد، با دقت بسیار بالا هدف قرار داد. این حمله به قدری دقیق بود که بخش‌های حیاتی نیروگاه (مانند دودکش‌ها و تأسیسات مرکزی) از فاصله دور منهدم شدند و منجر به خاموشی در شهر شد.

نکته تحلیلی: ویژگی بارز این راهبرد، «دقت نقطه‌زن» و «عبور از لایه‌های پدافندی» بود. با وجود اینکه اسرائیل از کمک‌های اطلاعاتی و پدافندی ۲۳ کشور و سیستم‌های پیشرفته آمریکا (سنتکام) بهره می‌برد، ایران توانست با موفقیت اهداف خود را منهدم کند و ناکارآمدی چتر پدافندی چندلایه را اثبات نماید.

به عنوان یک تمثیل برای درک بهتر این دقت: موفقیت ایران در این عملیات مانند این بود که در میان انبوهی از پارازیت و محافظ، بخواهید از تهران با تک‌تیرانداز، یک چراغ کوچک ال‌ئی‌دی روشن را در مشهد هدف قرار دهید.