چگونه حمایت آمریکا از تروریسم و رژیم اسرائیل بر ثبات و ائتلاف‌های منطقه‌ای تأثیر می‌گذارد؟

حمایت ایالات متحده از تروریسم و رژیم اسرائیل تأثیرات عمیقی بر ثبات و ائتلاف‌های منطقه‌ای در غرب آسیا داشته است. این تأثیرات شامل دامن زدن به ناامنی داخلی در کشورهایی مانند ایران و جلوگیری از بهبود روابط در سطح بنیادین، و همچنین ایجاد دو چارچوب منطقه‌ای متضاد و افزایش بی‌ثباتی کلی رژیم‌ها می‌شود.

در اینجا بررسی جامعی از تأثیرات بر اساس منابع ارائه شده است:

۱. تأثیر حمایت آمریکا از تروریسم

حمایت از گروه‌های متخاصم و تروریستی: ایالات متحده از گروه‌های تروریستی حمایت می‌کند که هزاران نفر را در ایران کشته‌اند. برای مثال، آمریکا از گروه فرقه‌ای سازمان مجاهدین خلق (MEK) حمایت می‌کند که تا ۱۷,۰۰۰ نفر را کشته و به عنوان پیاده‌نظام برای صدام حسین جنگیده است. در گذشته، حملات تروریستی این گروه شامل انفجار بمب‌های خودرویی و قتل افراد در خیابان‌های ایران به صورت روزانه بود. با وجود اینکه MEK در ابتدا یک سازمان تروریستی اعلام شد، رهبران آن به فرانسه گریختند و سپس در عراق مستقر شدند و دفاتری را در سراسر اروپا و آمریکای شمالی تحت نام‌های مختلف گشودند.

استفاده از گروه‌های نیابتی: این منابع بیان می‌کنند که آمریکا سازمان‌های تروریستی مختلفی را تأمین مالی می‌کند. وضعیت MEK مشابه گروه‌هایی مانند داعش و القاعده است. حتی الگولانی، رهبر القاعده و یکی از بنیانگذاران داعش، که افراد زیادی را قتل عام کرده، اکنون یک دوست صمیمی و عامل نیابتی (proxy) ایالات متحده محسوب می‌شود. همچنین، آمریکا از گروه‌های تروریستی که در ماه‌های اخیر حملاتی را در مرز با پاکستان و در کردستان عراق انجام داده‌اند، حمایت می‌کند.

تأثیر بر روابط منطقه‌ای: این نوع رفتار ایالات متحده (ادامه حمایت از تروریسم و انجام اقدامات تجاوزکارانه) باعث می‌شود که تغییر بنیادین در روابط با این کشور عملاً امکان‌پذیر نباشد، اگرچه ممکن است گفتگوهای محدودی در آینده صورت گیرد.

۲. تأثیر حمایت آمریکا از رژیم اسرائیل بر ائتلاف‌ها و ثبات منطقه‌ای

اسرائیل به عنوان تهدید اصلی منطقه: یک اجماع منطقه‌ای در غرب آسیا وجود دارد مبنی بر اینکه اسرائیل تهدید اولیه در این منطقه است. حتی پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، با وجود پروپاگاندای شدید ضدایرانی (هم فرقه‌ای و هم نژادی) توسط دولت‌هایی مانند عربستان سعودی، قطر، امارات و ترکیه، اکثر مردم منطقه (طبق نظرسنجی‌های غربی) ایران را تهدیدی برای امنیت خود نمی‌دانستند، بلکه اسرائیل را تهدید می‌شمردند.

ایجاد چارچوب‌های منطقه‌ای متضاد: حمایت آمریکا از اسرائیل و اقدامات تجاوزکارانه اسرائیل، منجر به ظهور دو چارچوب رقیب منطقه‌ای شده است:

1. چارچوب پیمان‌های ابراهیم (Abraham Accords): این چارچوب تحت رهبری «امپراتوری» (ایالات متحده) است و مستقیماً علیه ایران، یمن، لبنان و دیگران هدایت می‌شود.
2. چارچوب همکاری منطقه‌ای: این چارچوب در حال تکامل است و فراتر از ساختارهای قبلی (که تحت سلطه امپراتوری و تفرقه بودند) تعریف شده است. این ائتلاف جدید با هدف تضمین امنیت منطقه در برابر تهدید اسرائیل شکل می‌گیرد. برخی مقامات، مانند وزیر امور خارجه عمان، خواستار آن هستند که این چارچوب شامل عراق، ایران، یمن و لبنان باشد.

تغییر نگرش‌ها و فرصت‌ها: پس از ۷ اکتبر و شروع “نسل‌کشی تمام عیار”، این موضوع که مردم روایت‌های دولتی علیه ایران را نمی‌پذیرند، تشدید شده است.

• رژیم‌های منطقه خلیج فارس، به ویژه پس از حملات هوایی، نگرانی بیشتری در مورد تهدیدی که رژیم اسرائیل برای آن‌ها ایجاد می‌کند، نشان می‌دهند. این امر فرصت‌هایی برای بهبود روابط با ایران ایجاد کرده است.
• نگرش‌ها در سطح مردم نسبت به ایران، حزب‌الله و محور مقاومت به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

چالش‌های ثبات و نفوذ آمریکا: با وجود خشم و انزجار عمومی گسترده در غرب آسیا و شمال آفریقا، تقویت پیمان‌های ابراهیم برای رژیم‌ها دشوار است. دلیل این امر تا حد زیادی به بی‌ثباتی داخلی احتمالی رژیم‌های منطقه و نفوذ عمیق آمریکا باز می‌گردد:

• بی‌ثباتی رژیم‌ها: بسیاری از این رژیم‌ها، حتی اگر ظاهراً پایدار به نظر برسند، به طور ذاتی پایدار نیستند. خشم عمومی و وضعیت اقتصادی نامناسب، می‌تواند زمینه‌ساز تغییراتی باشد.
• خیانت و حفظ روابط اقتصادی: با این حال، در طول جنگ و نسل‌کشی، هیچ یک از کشورهای عربی یا منطقه‌ای (مانند مصر، اردن، ترکیه و امارات) روابط اقتصادی یا تجاری خود را با اسرائیل قطع نکرده‌اند؛ آن‌ها به تجارت عادی ادامه داده‌اند و به نوعی در نسل‌کشی سهیم بوده‌اند. این کار به عنوان یک خیانت بزرگ به مردم فلسطین تلقی می‌شود.
• وابستگی به غرب: رژیم‌های اقتدارگرای خلیج فارس (مانند امارات و قطر) بازیگران مستقلی نیستند، بلکه رژیم‌های نیابتی غرب و ایالات متحده هستند. نخبگان حاکم به دلیل پیوندهای عمیق فرهنگی، سیاسی، و مالی خود با غرب (از جمله تحصیل در آنجا و داشتن خانه)، به کندی درس می‌گیرند و ایالات متحده به آن‌ها اجازه نخواهد داد که سیاست‌های خود را تغییر دهند تا به ائتلاف منطقه‌ای علیه تجاوز اسرائیل بپیوندند.

وابستگی رژیم اسرائیل: رژیم اسرائیل کاملاً به غرب وابسته است. این رژیم با حمایت غرب وجود دارد که شامل ده‌ها میلیارد دلار حمایت مستقیم و غیرمستقیم، سرمایه‌گذاری‌های خصوصی، کمک‌های نظامی آمریکا و حمایت آلمان و اروپا است. منابع معتقدند که بدون یارانه دادن غرب به زندگی در فلسطین اشغالی، رژیم اسرائیل فرو خواهد پاشید.

نتیجه‌گیری در مورد آینده ثبات منطقه‌ای: در حالی که این دوران برای مردم فلسطین بسیار تاریک است، افول امپراتوری غرب و مشروعیت‌زدایی فزاینده از رژیم اسرائیل در چشم مردم جهان (از جمله یهودیان آمریکایی)، فرصت‌های جدیدی را ایجاد می‌کند و تأثیر بسزایی در آینده خواهد داشت. هرچند این وضعیت بسیار خطرناک است، اما این وضعیت موجود نمی‌تواند ادامه یابد، و این امر در دراز مدت برای رژیم اسرائیل که وابسته به امپراتوری در حال افول است، خوشایند نخواهد بود.

حمایت ایالات متحده از تروریسم و رژیم اسرائیل، مانند یک کفگیر داغ در آب سرد است؛ این حمایت از یک سو باعث می‌شود روابط منطقه‌ای عمیقاً آشفته و در حال جوشیدن باقی بماند و از سوی دیگر، هرگونه تلاش برای ایجاد یک ساختار امنیتی مستقل منطقه‌ای را به سرعت خنثی و منجمد می‌کند، زیرا نخبگان منطقه وابسته به قدرت خارجی هستند که نمی‌خواهد ائتلاف‌های جدید شکل گیرد.