شبیه سازی جنگ جهانی سوم: سناریوهای فاجعه
این منبع، که برگرفته از ویدیوی شبیه‌سازی جنگ جهانی سوم است، یک نمای کلی نگران‌کننده از سناریوهای نابودی تمدن ارائه می‌دهد.
بخش اعظم متن، یک شبیه‌سازی گام‌به‌گام از درگیری هسته‌ای بین قدرت‌های بزرگ مانند روسیه و ناتو/آمریکا را شرح می‌دهد، که شامل جزئیات فنی موشک‌ها، زمان کوتاه هشدار، و اثرات فاجعه‌بار «زمستان هسته‌ای»، تخریب زیرساخت‌ها، و مرگ‌ومیر گسترده است.
این منبع همچنین هشدار می‌دهد که جنگ جهانی بعدی ممکن است نه با موشک‌ها، بلکه با جنگ‌افزارهای بیولوژیکی مهندسی‌شده رخ دهد، که می‌تواند به‌طور نامرئی گسترش یابد و منجر به فروپاشی جهانی، قحطی، و سردرگمی شدید (و احتمالاً درگیری هسته‌ای ثانویه) شود.
در نهایت، تأکید بر این است که مدت زمان برای جلوگیری یا واکنش به هر دو سناریو به‌شدت کاهش یافته است و شکنندگی جهان کنونی را برجسته می‌کند.
چگونه سناریوهای جنگ جهانی سوم بر اساس تسلیحات هسته‌ای و بیولوژیکی، نتایج فاجعه‌بار متفاوتی دارند؟
سناریوهای جنگ جهانی سوم بر پایه استفاده از تسلیحات هسته‌ای و بیولوژیکی، هرچند هر دو منجر به فاجعه در مقیاس سیاره‌ای می‌شوند، اما از نظر سازوکار، سرعت، ماهیت تخریب و عواقب بلندمدت، تفاوت‌های فاحشی دارند.
در اینجا به تفاوت‌های فاجعه‌بار این دو سناریو، با استناد به منابع ارائه شده، پرداخته می‌شود:
۱. ماهیت حمله و تشخیص (Visibility and Detection)
- تسلیحات هسته‌ای: یک انفجار هسته‌ای آشکار، همراه با یک فلش سفید روشن و قارچ هسته‌ای است. تخریب حاصل از آن پر سر و صدا است، فرماندهی‌ها را نابود می‌کند و مراکز جمعیتی را بخار می‌کند.
- تسلیحات بیولوژیکی: آخرالزمان بیولوژیکی بی سر و صدا و نامرئی آغاز می‌شود، از طریق سرفه یک غریبه در مترو یا دست دادن در فرودگاه. سلاح بیولوژیکی نامرئی است و شما حتی متوجه شروع جنگ نمی‌شوید تا زمانی که بیمارستان‌ها پر شوند. یک انفجار هسته‌ای واضح است، اما یک ویروس ممکن است ابتدا به عنوان یک فصل آنفولانزای معمولی تلقی شود تا اینکه دیگر خیلی دیر شده باشد.
۲. سرعت و سازوکار تخریب
- تسلیحات هسته‌ای: تخریب در مقیاس جهانی می‌تواند در کمتر از یک ساعت به اوج خود برسد و برگشت‌ناپذیر شود.
- تخریب فوری: در اولین ساعات، حملات با بازده بالا برای قطع ارتباطات، تخریب گره‌های نظامی و تبخیر مراکز پرجمعیت انجام می‌شود. دمای نزدیک به نقطه صفر انفجار می‌تواند به ۵۰ میلیون درجه سانتی‌گراد برسد.
- فروپاشی سیستماتیک: انفجارهای پر ارتفاع باعث پالس الکترومغناطیسی (EMP) می‌شوند که به شبکه‌های برق آسیب زده و ماهواره‌ها را مختل می‌کند. این اختلالات (از جمله آسیب به ماهواره‌های ضروری برای لجستیک مدرن) منجر به فروپاشی بانکی، حمل و نقل و ارتباطات اضطراری می‌شود. بدون ماهواره‌ها، اقتصاد جهانی به طور کامل سقوط کرده و بشریت از نظر تکنولوژیک کور می‌شود و به سطح بقای قرن نوزدهم بازمی‌گردد.
- تسلیحات بیولوژیکی: تخریب به صورت تصاعدی و در طول روزها و هفته‌ها رخ می‌دهد.
- گسترش خاموش: در دنیای امروز با تردد ۴.۵ میلیارد مسافر هوایی در سال، یک مسافر آلوده می‌تواند یک پاندمی جهانی را در عرض چند روز آغاز کند. ویروس می‌تواند قبل از اینکه کسی از وجود آن مطلع شود، توسط مسافران منتقل شده و برنده شده باشد.
- فروپاشی بهداشت عمومی: پس از چند روز، بیمارستان‌ها از بیماران با علائم شبیه آنفولانزا پر می‌شوند و پس از تشخیص اینکه این بیماری جدید و مهندسی شده است، وحشت ایجاد می‌شود. در عرض یک ماه، تلفات به میلیون‌ها نفر می‌رسد و بیمارستان‌ها و سیستم‌های عرضه غذا در سراسر جهان فرو می‌ریزند.
- غلبه بر دفاع: بر خلاف موشک‌ها، ارتش‌ها نمی‌توانند با یک پاتوژن بجنگند و مرزها در برابر آن بی‌معنی هستند.
۳. عواقب بلندمدت و محیط زیستی
- تسلیحات هسته‌ای:
- زمستان هسته‌ای: طوفان‌های آتشین شهری، حجم عظیمی از کربن سیاه و دوده را به استراتوسفر تزریق می‌کنند . این دوده در سطح جهانی پخش شده و تابش خورشید ورودی را کاهش می‌دهد. دانشمندان هشدار می‌دهند که یک جنگ هسته‌ای گسترده می‌تواند بیش از ۱۵۰ میلیون تُن دوده به جو بالایی پرتاب کند و منجر به زمستان هسته‌ای شود که دهه‌ها طول می‌کشد. دمای جهانی تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد کاهش یافته و محصولات کشاورزی از بین می‌روند.
- سقوط اکوسیستم: تابش خورشید کاهش یافته، آب آشامیدنی کمیاب شده و سیستم‌های بیولوژیکی از حشرات گرفته تا محصولات و جمعیت ماهی‌ها از بین خواهند رفت.
- آلودگی رادیولوژیکی: بارندگی رادیواکتیو (fallout) از ایزوتوپ‌هایی مانند سزیم ۱۳۷، استرانسیم ۹۰ و ذرات پلوتونیوم، قاره‌ها را در بر می‌گیرد. این ایزوتوپ‌ها نیمه‌عمرهای طولانی دارند که زمین و آب را آلوده کرده و خطرات بهداشتی درازمدت ایجاد می‌کنند.
- تسلیحات بیولوژیکی:
- مرگ و میر از قحطی و بیماری: گرچه سلاح‌های هسته‌ای باعث تلفات صدها میلیون نفری می‌شوند، مطالعات نشان می‌دهند که یک شیوع بیماری شبیه آبله می‌تواند ۱۵۰ میلیون نفر را در یک سال بکشد، که بیشتر از هر تبادل هسته‌ای کوتاه‌مدت است.
- سلاح‌های هدفمند و خاموش: سلاح‌های بیولوژیکی می‌توانند مهندسی شوند تا در برابر واکسن‌ها و داروهای ضدویروسی مقاوم باشند. همچنین، برخی محققان نسبت به سلاح‌های بیولوژیکی قومی هشدار می‌دهند که برای بهره‌برداری از تفاوت‌های ژنتیکی در جمعیت‌ها طراحی شده‌اند.
- هدف غیر کشنده: یک سلاح بیولوژیکی حتی نیازی به کشنده بودن ندارد؛ می‌توان آن را طراحی کرد تا صرفاً باعث عقیم‌سازی شود و جمعیت رقیب به طور خاموش در طول نسل‌ها کاهش یابد.
۴. ابهام و خطر تشدید
- تسلیحات هسته‌ای: اگر موشک هسته‌ای اصابت کند، قابل ردیابی است (ماهواره‌ها، رادارها، مسیرهای پرواز) و مشخص است که چه کسی شلیک کرده است.
- تسلیحات بیولوژیکی: تقریباً غیرممکن است که یک سلاح بیولوژیکی را به کسی نسبت داد. آیا این یک تصادف آزمایشگاهی بود؟ تروریسم؟ یا یک رویداد طبیعی؟. این ابهام بسیار خطرناک است، زیرا در فضای سردرگمی، کشورها ممکن است بدترین حالت را فرض کنند و همین امر می‌تواند نردبان تشدید را کوتاه کرده و به یک حمله هسته‌ای اشتباهی منجر شود.
به طور خلاصه، در حالی که سناریوی هسته‌ای با تخریب فوری، قابل مشاهده و محیط زیستی طولانی‌مدت (زمستان هسته‌ای و آلودگی رادیواکتیو) مشخص می‌شود، سناریوی بیولوژیکی با نامرئی بودن، گسترش سریع فرامرزی و عدم امکان انتساب مشخص می‌شود که می‌تواند قبل از اینکه رهبران متوجه شوند، جنگ را به یک فاجعه بهداشت عمومی جهانی تبدیل کند و خطر تشدید به جنگ هسته‌ای را از طریق سوءتفاهم افزایش دهد.
تشبیه برای درک بهتر:
اگر جنگ هسته‌ای را به یک شهاب‌سنگ عظیم تشبیه کنیم که با صدای بلند برخورد کرده و سطح زمین و آب و هوای سیاره را تغییر می‌دهد، جنگ بیولوژیکی شبیه به یک حشره بسیار کوچک و مهاجم است که به آرامی وارد مزرعه شما می‌شود؛ شما آن را نمی‌بینید تا زمانی که کل محصولات شما از درون پوسیده و از بین رفته‌اند و دیگر هیچ راهی برای ردیابی منشأ آن وجود ندارد.
اثرات محیطی و اجتماعی فروپاشی ناشی از جنگ هسته‌ای بر بقا و ساختارهای تمدنی چیست؟
پرسش شما در مورد اثرات محیطی و اجتماعی فروپاشی ناشی از جنگ هسته‌ای بر بقا و ساختارهای تمدنی، موضوعی است که منابع به تفصیل به آن پرداخته‌اند و آن را یک فاجعه‌ی برگشت‌ناپذیر در مقیاس سیاره‌ای توصیف می‌کنند.
اثرات فروپاشی ناشی از جنگ هسته‌ای بسیار گسترده است و شامل آسیب‌های مستقیم، تغییرات شدید اقلیمی، آلودگی رادیولوژیکی طولانی‌مدت، و تخریب کامل ساختارهای اقتصادی و حکومتی می‌شود.
اثرات محیطی (بحران سیاره‌ای)
پیامدهای محیطی یک تبادل هسته‌ای در مقیاس بزرگ به سرعت آغاز می‌شود و به سیستم‌های آب و هوایی و زیست‌کره آسیب می‌رساند.
- زمستان هسته‌ای (Nuclear Winter):
- انفجارها و آتش‌سوزی‌های شهری گسترده، مقادیر عظیمی از کربن سیاه و گرد و غبار را به استراتوسفر پرتاب می‌کنند.
- طوفان‌های آتشین ناشی از حریق‌های شهری، کربن سیاه را هزاران متر بالا می‌فرستند.
- هنگامی که این دوده وارد استراتوسفر شود، به راحتی توسط باران شسته نمی‌شود و در عوض در سطح جهانی پخش شده و تابش خورشیدی ورودی را کاهش می‌دهد.
- این اثرات اقلیمی، که به عنوان زمستان هسته‌ای شناخته می‌شوند، باعث می‌شوند که دمای جهانی تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد کاهش یابد و این وضعیت می‌تواند دهه‌ها طول بکشد.
- نور خورشید در مناطقی که دود غلیظ‌تر است، کاهش می‌یابد و به صورت یک دیسک قرمز کم‌رنگ دیده می‌شود.
- آلودگی رادیولوژیکی گسترده:
- سقوط مواد رادیواکتیو ناشی از انفجارهای سطحی و ارتفاع پایین، ایزوتوپ‌های رادیواکتیو مانند سزیم ۱۳۷، استرانسیم ۹۰، و ذرات پلوتونیوم را در سراسر قاره‌ها پخش می‌کند.
- این ایزوتوپ‌ها دارای نیمه‌عمرهای طولانی هستند که زمین و آب را آلوده کرده و خطرات سلامتی طولانی‌مدت ایجاد می‌کنند.
- پرتاب و انفجارهای زیردریایی، سیستم‌های دریایی را آلوده می‌کنند؛ مواد رادیواکتیو وارد جریان‌ها شده و در زنجیره‌های غذایی انباشت زیستی (bioaccumulate) می‌کنند.
- تخریب زیست‌بوم:
- سیستم‌های بیولوژیکی، از جمله حشرات، محصولات کشاورزی و جمعیت ماهی‌ها، ویران خواهند شد.
- اکوسیستم‌ها فرو می‌پاشند و آب آشامیدنی کمیاب خواهد شد.
اثرات اجتماعی و فروپاشی تمدنی
در پی حملات اولیه و قبل از اینکه اثرات اقلیمی خود را نشان دهند، بحران از هدف‌گیری به فروپاشی سیستمی تغییر می‌یابد.
- فروپاشی زیرساخت‌ها و فناوری:
- صدها انفجار، به ویژه انفجارهای ارتفاع بالا، پالس الکترومغناطیسی (EMP) تولید می‌کنند که همراه با تراکم انفجارها، آبشار شکست‌های متوالی ایجاد می‌کند.
- شبکه‌های برق در اثر نوسانات و خرابی‌ها از کار می‌افتند.
- ماهواره‌ها (که برای لجستیک مدرن حیاتی هستند) تخریب یا آسیب می‌بینند. دقت GPS در بسیاری مناطق مختل می‌شود و ارتباطات غیرنظامی از کار می‌افتد.
- اختلال الکترومغناطیسی باعث از کار افتادن سیستم‌های بانکی، حمل و نقل و ارتباطات اضطراری می‌شود.
- جنگ‌افزارهای ضدماهواره، مدار زمین را به گورستانی از زباله‌ها تبدیل می‌کنند (اثر کسلر)، که پرتاب ماهواره‌ها را برای نسل‌ها غیرممکن می‌سازد.
- پیامدهای اقتصادی و بازگشت به عقب تمدنی:
- بدون ماهواره‌ها، اقتصاد جهانی به طور کامل فرو می‌پاشد.
- بشریت از لحاظ فناوری کور خواهد شد.
- پیشرفته‌ترین تمدن‌های زمین به بقا در سطح قرن نوزدهم سقوط خواهند کرد.
- هیچ شبکه برق، دارو، حمل و نقل یا سیستم غذایی وجود نخواهد داشت.
- بحران بقا و تلفات عظیم:
- تلفات جهانی در همان ساعت‌های اولیه در صدها میلیون نفر برآورد می‌شود.
- اثرات ترکیبی اقلیمی و رادیولوژیکی تضمین می‌کند که حتی مناطقی که مستقیماً هدف قرار نگرفته‌اند، ظرف چند هفته تا چند ماه با فروپاشی تولید مواد غذایی، ایمنی آب و زیرساخت‌های بهداشت عمومی مواجه شوند.
- برداشت محصولات کشاورزی شکست می‌خورد.
- قحطی و بیماری در پی می‌آید؛ مطالعات نشان می‌دهد که بیش از ۵ میلیارد نفر ممکن است در سال‌های پس از آن از گرسنگی بمیرند.
- فروپاشی ساختار حکومت:
- دولت‌ها متلاشی می‌شوند و ملت‌ها منحل می‌گردند.
- جهانی که قبل از جنگ وجود داشت، برای همیشه از بین خواهد رفت.
- اگرچه بقایای دولت‌ها ممکن است در پناهگاه‌هایی مانند کوه شاین (در آمریکا) یا یامانائو (در روسیه) تلاش کنند تا کنترل را دوباره برقرار کنند، اما این تلاش بر روی جهانی انجام خواهد شد که دیگر وجود ندارد.
در نهایت، خسارات محیطی، رادیولوژیکی و سیستمی که در همان ساعت اول جنگ هسته‌ای آغاز می‌شود، به اختلالاتی در مقیاس سیاره‌ای تبدیل شده و مسیر فاجعه‌ای را تعیین می‌کند که منجر به قحطی، بیماری و فروپاشی اکوسیستم می‌شود.
در این شرایط، هدف اولیهٔ جنگ هسته‌ای، یعنی نابودی متقابل تضمین‌شده (MAD)، منطق هولناک خود را عملی کرده است.
برای درک بهتر مقیاس فروپاشی زیرساختی، می‌توان فروپاشی ناشی از جنگ هسته‌ای را به یک قطع برق جهانی تشبیه کرد که نه فقط هفته‌ها یا ماه‌ها، بلکه برای نسل‌ها ادامه یابد، با این تفاوت که علاوه بر تاریکی، زمین نیز مسموم شده و اقلیم برای دهه‌ها مختل می‌گردد.
عوامل تسریع‌کننده و مکانیسم‌های جلوگیری از تشدید سریع درگیری‌های جهانی چگونه عمل می‌کنند؟
پرسش شما در مورد عوامل تسریع‌کننده درگیری‌های جهانی و مکانیسم‌های جلوگیری از تشدید سریع، موضوعات مهمی هستند که منابع موجود به ویژه در زمینه سناریوهای جنگ جهانی سوم (WW3) و تهدیدات هسته‌ای و بیولوژیکی به آن‌ها پرداخته‌اند.
عوامل تسریع‌کننده (Acceleration Factors)
عوامل تسریع‌کننده در درگیری‌های جهانی عمدتاً بر کاهش زمان تصمیم‌گیری، افزایش خطر محاسبه غلط، و پیچیدگی‌های فنی سلاح‌های مدرن متمرکز هستند:
۱. سرعت فناوری و کاهش زمان واکنش
تکنولوژی‌های نظامی مدرن، زمان واکنش و هشدار را به شدت کاهش داده‌اند، که این امر تمایل به اتخاذ وضعیت «شلیک در صورت هشدار» (launch on warning postures) را افزایش می‌دهد.
- موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای (ICBMs) و زیردریایی‌ها: سامانه‌هایی مانند RS24 یارس (Yars) و R36M روسی و همچنین Minuteman 3 آمریکایی طراحی شده‌اند تا کلاهک‌های متعدد را به سرعت پرتاب کنند. زیردریایی‌های موشک‌انداز (مانند کلاس بورا روسیه یا کلاس اوهایو آمریکا) با شلیک از نزدیکی سواحل، زمان هشدار را کوتاه می‌کنند.
- زمان پرواز کوتاه: زمان پرواز موشک‌های Trident D5 بسته به موقعیت پرتاب می‌تواند برای کمان‌های نزدیک‌تر زیر ۱۵ تا ۳۰ دقیقه باشد.
- تسلیحات مافوق صوت (Hypersonic Weapons): موشک‌هایی مانند کینژال (Kinzhal) روسیه، DF-17 چین، و AGM-183 Arrow آمریکا می‌توانند با سرعت بیش از ۱۰ ماخ حرکت کنند. این سلاح‌ها پنجره رهگیری را کاهش می‌دهند، رهگیری را پیچیده می‌کنند و زمان واکنش را از دقیقه به ثانیه کاهش می‌دهند.
۲. پویایی تشدید و فروپاشی سیستمیک
پتانسیل جنگ هسته‌ای به گونه‌ای است که اگر شروع شود، فاز اولیه آن قبل از اینکه مردم عادی مطلع شوند، به پایان می‌رسد.
- مزیت حمله اول: در صورت وقوع جنگ، طرفی که ابتدا شلیک کند، برای حدود ۲۰ دقیقه برتری دارد، قبل از اینکه تلافی جهانی آغاز شود.
- غیرقابل برگشت بودن مرحله اول: ظرف یک ساعت پس از اولین پرتاب، اقدامات به دلیل تعداد کلاهک‌های پرتاب شده، زمان‌های پرواز کوتاه و سامانه‌های نفوذ (penetration aids)، غیرقابل برگشت تلقی می‌شوند. سامانه‌های نفوذ و کلاهک‌های چندگانه (MV) عمداً برای غلبه بر دفاع طراحی شده‌اند.
- آستانه هسته‌ای تاکتیکی: استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی (که کوچک‌تر از بمب‌های نابودکننده شهر هستند) برای اهداف میدان نبرد (مانند ستون تانک‌های پیشرو یا پایگاه نظامی) آستانه هسته‌ای را می‌شکند و یک واکنش زنجیره‌ای را آغاز می‌کند که می‌تواند آرماگدون هسته‌ای را اجتناب‌ناپذیر سازد.
۳. خطر هوش مصنوعی و محاسبه غلط
ورود تکنولوژی‌های جدید به سیستم‌های فرماندهی هسته‌ای، ریسک تشدید تصادفی را به طور بی‌سابقه‌ای افزایش داده است.
- هوش مصنوعی (AI) در فرماندهی: هوش مصنوعی در حال ورود به سیستم‌های فرماندهی هسته‌ای است. الگوریتم‌ها ممکن است داده‌های حسگر را اشتباه تفسیر کنند و واکنش تلافی‌جویانه را فعال سازند.
- تصمیم‌گیری‌های سریع پهپادها: پهپادها می‌توانند در عرض میلی‌ثانیه تصمیمات کشنده بگیرند.
- افزایش ریسک: خطر آرماگدون تصادفی هرگز تا این حد بالا نبوده است. حتی یک محاسبه غلط یا یک برخورد (مانند درگیری ناوهای جنگی) می‌تواند طوفانی از موشک‌ها را در منطقه آزاد کند.
۴. ابهام ناشی از جنگ بیولوژیکی
در یک سناریوی جنگ بیولوژیکی، سرعت شیوع بیماری و عدم قطعیت در مورد منشاء حمله، عامل تشدیدکننده اصلی است.
- نامرئی بودن تهدید: یک سلاح بیولوژیکی نامرئی است و ممکن است جنگ شروع شده باشد بدون اینکه کسی بداند.
- ابهام در انتساب: تشخیص اینکه آیا یک ویروس ناشی از حادثه آزمایشگاهی بوده، تروریسم یا یک پدیده طبیعی، تقریباً غیرممکن است. این ابهام خطرناک است زیرا در «مه آلودگی» ناشی از سردرگمی، کشورها ممکن است بدترین حالت را فرض کنند.
- مسیر کوتاه تشدید: اگر قدرت‌های هسته‌ای شروع به متهم کردن یکدیگر کنند، نردبان تشدید کوتاه است. در هرج و مرج ناشی از فروپاشی سیستم‌های غذایی و بیمارستانی در اثر یک بیماری همه‌گیر، ممکن است حمله هسته‌ای به اشتباه آغاز شود.
مکانیسم‌های جلوگیری از تشدید سریع (De-escalation Mechanisms)
با وجود سرعت بالای تسلیحات و سیستم‌ها، منابع تاکید می‌کنند که ابزارهایی برای صلح همچنان وجود دارند، اما این سیستم‌ها در حال فرسایش هستند. این مکانیسم‌ها برای جلوگیری از تشدید تصادفی و حفظ ارتباط در زمان بحران عمل می‌کنند:
- دیپلماسی کانال پشتی (Back Channel Diplomacy): گفتگوهای غیررسمی برای حفظ ارتباط و مدیریت بحران‌ها.
- معاهدات هسته‌ای (Nuclear Treaties): توافقات الزام‌آور برای کاهش یا عدم گسترش تسلیحات هسته‌ای.
- خطوط تلفن بحران (Crisis Hotlines): ایالات متحده و روسیه یک خط ارتباطی مستقیم و باز را برای جلوگیری از تشدید تصادفی حفظ می‌کنند. این خطوط اجازه می‌دهند رهبران در لحظات حساس با یکدیگر صحبت کنند.
- گفتگوهای رفع تعارض (Deconfliction Talks): ناتو چنین گفتگوهایی را انجام می‌دهد تا سوءتفاهم‌ها یا برخوردهای نظامی ناخواسته در مناطق تنش‌زا را کاهش دهد.
به طور خلاصه، در حالی که تسلیحات مافوق صوت و هوش مصنوعی زمان تصمیم‌گیری را تا حد کسری از ثانیه فشرده می‌کنند و ابهام بیولوژیکی خطر محاسبه غلط را افزایش می‌دهد، مکانیسم‌های جلوگیری از تشدید (مانند خطوط ارتباطی و دیپلماسی) به عنوان سوپاپ‌های اطمینان طراحی شده‌اند تا مطمئن شوند که تشدید نتیجه یک تصمیم آگاهانه است، نه یک اشتباه فنی یا سوءتفاهم.
با این حال، منابع هشدار می‌دهند که این سیستم‌ها در حال تضعیف هستند، زیرا ملت‌ها به جای خلع سلاح، زرادخانه‌های خود را مدرن می‌کنند و مسابقه تسلیحاتی جهانی دوباره در حال اوج‌گیری است.
تشدید درگیری‌های جهانی را می‌توان مانند یک خودروی مسابقه‌ای فوق سریع در نظر گرفت؛ عوامل تسریع‌کننده (مانند موشک‌های مافوق صوت و AI) پدال گاز را تا آخر فشار می‌دهند و زمان واکنش راننده را به صفر نزدیک می‌کنند، در حالی که مکانیسم‌های جلوگیری (مانند خطوط تلفن بحران و معاهدات) به عنوان ترمزهای اضطراری عمل می‌کنند که هدفشان متوقف کردن یا کند کردن حرکت است، قبل از اینکه سرعت بیش از حد بالا رفته و خروج از مسیر اجتناب‌ناپذیر شود.
