اخبار جدید: جنگ نیابتی علیه ایران از طریق آذربایجان و ترکیه
این منبع، که برشی از برنامه‌ای به زبان فارسی در یوتیوب است، به بررسی **تحولات ژئوپلیتیک و نظامی پیرامون ایران** می‌پردازد.
گزارشگران توضیح می‌دهند که چگونه **آذربایجان به موشک‌های کروز ساخت اسرائیل مجهز شده** و ترکیه و اسرائیل در حال **ایجاد یک جبهه متحد علیه ایران** هستند.
آنها همچنین درباره **افزایش تسلیحات اسرائیلی و آمریکایی به گروه‌های مخالف ایران** در مناطق مرزی و نقشه‌ای برای **محاصره ایران از طریق جنگ‌های نیابتی** بحث می‌کنند.
علاوه بر این، منبع به **توانمندی‌های داخلی ایران در تولید تسلیحات، به‌ویژه موشک و پهپاد**، و دلیل **عدم تمایل ایران به خرید سامانه‌های پیشرفته از روسیه و چین** اشاره می‌کند.
در پایان، تحلیلگران به بحث در مورد **تغییر راهبرد آمریکا و اسرائیل** پس از شکست در جنگ مستقیم و همچنین **ریشه‌های تاریخی جنگ‌آوری و مقاومت در تمدن ایران** می‌پردازند.
چگونه ارسال تسلیحات اسرائیلی و ترکیه‌ای به همسایگان ایران، ژئوپلیتیک قفقاز را دگرگون می‌سازند؟
پرسش شما بسیار دقیق و مرتبط با تحولات کنونی منطقه‌ای است. گسترش تسلیحات اسرائیلی و ترکیه‌ای به همسایگان ایران نشان‌دهنده یک دگرگونی استراتژیک در ژئوپلیتیک قفقاز و خاورمیانه است که هدف اصلی آن به چالش کشیدن نفوذ ایران از طریق جنگ‌های نیابتی و فرسایشی است.
بر اساس منابع، این تحولات و دگرگونی‌ها در چندین جبهه و با اهداف مشخصی دنبال می‌شوند:
۱. دگرگونی در جبهه قفقاز (آذربایجان)
منابع نشان می‌دهند که آذربایجان به شکل آشکار و تحریک‌آمیز علیه ایران در حال تقویت نظامی است. این تقویت نظامی با هدف تبدیل کردن آذربایجان به یک سنگر نظامی یا پادگان نظامی علیه ایران در حال انجام است.
- تسلیحات کلیدی: آذربایجان به موشک‌های کروز ضد کشتی ساخت اسرائیل مجهز شده است. این موشک‌ها دارای قابلیت هدف قرار دادن اهداف دریایی و زمینی تا فاصله ۳۰۰ کیلومتری با کلاهک ۱۱۳ کیلوگرمی هستند.
- سایر اکمالات: علاوه بر موشک، پهپادهای (UAVs) اسرائیلی نیز به آذربایجان تحویل داده شده است. همچنین، ترکیه نیز اکمالات نظامی آذربایجان را بسیار افزایش داده است.
- انباشت و هدف: آذربایجان در حال انباشت تجهیزات نظامی شامل سامانه‌های پدافندی، پهپادهای رزمی (مانند بایراکتار) و سلاح‌های ساخت اسرائیل است. این اقدامات ناشی از یک نوع ترس از فروپاشی است که پس از جنگ ۱۲ روزه (که در آن آذربایجان علیه ایران دست داشت) به وجود آمده است.
- خطر ژئوپلیتیک منطقه‌ای: خطرناک‌ترین اتفاقی که ممکن است رخ دهد، عملیات آذربایجان علیه ارمنستان (که آمادگی ندارد) و تلاش برای ورود به منطقه سیونیک است که می‌تواند ایران را به نوعی وارد درگیری کند. ایران تاکید کرده است که حضور طرف‌های خارجی را در زنگزور تحمل نخواهد کرد.
۲. گسترش تنش در مرزهای غربی (عراق و کردستان)
همزمان با تقویت جبهه قفقاز، تسلیحات اسرائیلی به سمت مرزهای ایران در مناطق غربی نیز منتقل می‌شود:
- انتقال تسلیحات: تسلیحات اسرائیلی به سردات ایران در اقلیم کردستان عراق منتقل شده است. همچنین گزارش‌هایی مبنی بر انتقال تسلیحات آمریکایی و اسرائیلی حتی به بلوچستان و پاکستان نیز وجود دارد.
- تسلیح شبه‌نظامیان: هدف از بردن این تسلیحات آمریکایی و اسرائیلی این است که به نیروهای نظامی محلی و میلیشیاها تحویل داده شوند تا موجب جنجال علیه امنیت ایران شوند.
- جبهه‌سازی: برخی گروه‌های کرد مانند گروه کومله (به دبیر اولی ابراهیم علیزاده) همچنان به مبارزه مسلحانه معتقدند و این تسلیحات از سوی اسرائیل برای مسلح کردن گروه‌های مختلف ایران در حال انتقال هستند.
- آمریکا و عراق: استقرار پایگاه‌های آمریکا در اقلیم کردستان (اربیل) و تمایل برای انتقال بخش اعظم پایگاه‌ها به دمشق، نشان‌دهنده آماده‌سازی عراق برای جنگ بعدی است. آمریکا ممکن است تصمیم گرفته باشد که عراق را بار دیگر وارد یک بحران جنگ داخلی کند تا نیروهایی مانند داعش را برای به چالش کشیدن ایران پرتاب کند.
۳. دگرگونی استراتژی منطقه‌ای (خاورمیانه جدید و جنگ نیابتی)
این تحرکات نظامی در همسایگی ایران، نشان‌دهنده تغییر بزرگی در استراتژی آمریکا و اسرائیل در منطقه است:
- ائتلاف ترکی-اسرائیلی: ترکیه و اسرائیل مرکزیت این مسئله را دارند و در این زمینه متحد هستند تا ایران را دور بزنند و خاورمیانه جدیدی ایجاد کنند که اسرائیل آن را رهبری کند. این اتحاد پان‌ترکیزم و صهیونیزم خوانده شده است.
- طرح جامع منطقه‌ای: محمدعلی گولر، کارشناس ترک، بیان کرده است که جبهه‌سازی علیه ایران در آذربایجان، دریای خزر و مدیترانه، همه در چارچوب یک نقشه جدید خاورمیانه با ائتلاف ترکیه و اسرائیل در رأس آن است. این نقشه جدید را با نقشه‌ای که صفوی‌ها قرن‌ها پیش در برابرش ایستادگی کردند، مقایسه کرده‌اند.
- روی آوردن به جنگ فرسایشی: آمریکا و اسرائیل (و ناتو) پس از شکست در محاسبات ماه جون و شکست در درگیری مستقیم، تاکتیک خود را تغییر داده‌اند. در عوض، مناطق، گروه‌ها و شبکه‌های نزدیک به مرزهای ایران را مسلح می‌کنند تا یک جنگ فرسایشی شکل بگیرد و توانمندی‌های ایران به تحلیل برود.
- حلقه آتشین نیابتی: اسرائیل و آمریکا در تلاشند تا حلقه‌ای از آتشین نیابتی را در اطراف ایران (شامل جبهه کردستان، آذربایجان، بلوچستان و خراسان) ایجاد کنند.
این تغییر تاکتیک (روی آوردن به جنگ نیابتی) نشان‌دهنده شکست در محاسبات مستقیم علیه ایران است.
به عبارت دیگر، اسرائیل و آمریکا رفتار جنگی و عملیاتی خود را عوض کرده‌اند تا به جای درگیری مستقیم، از طریق مسلح کردن و بسیج مناطق مرزی، ایران را به چالش بکشند.
استراتژی‌های و تاکتیک‌های جنگ نیابتی آمریکا و اسرائیل علیه ایران در جبهه‌های متعدد چیست؟
این پرسش شما در خصوص راهبردها و تاکتیک‌های جنگ نیابتی آمریکا و اسرائیل علیه ایران در جبهه‌های متعدد، نکته‌ای بسیار حیاتی و پیچیده را در تحولات منطقه‌ای بازتاب می‌دهد.
بر اساس گزارش‌ها و تحلیل‌های موجود، آمریکا و اسرائیل رویکرد عملیاتی و جنگی خود را پس از “جنگ ۱۲ روزه” تغییر داده‌اند و به سمت استفاده از تاکتیک‌های غیرمستقیم روی آورده‌اند.
در مجموع، فعالیت‌ها و تحرکات آمریکا، اسرائیل، آذربایجان و ترکیه مجموعه‌ای از برنامه‌ریزی‌ها است که علیه ایران صورت می‌گیرد.
۱. اهداف استراتژیک جنگ نیابتی
استراتژی اصلی ائتلاف غربی-اسرائیلی پس از شکست در محاسبات قبلی (ماه جون) و عدم تمایل آمریکا به درگیری مستقیم، بر جنگ نیابتی متمرکز شده است.
این راهبرد چندین هدف اصلی را دنبال می‌کند:
- ایجاد جنگ فرسایشی: هدف این است که گروه‌ها و شبکه‌های نزدیک به مرزهای ایران را تحریک کنند تا علیه ایران اقدام کنند. این عمل منجر به شکل‌گیری یک جنگ فرسایشی (Attrition warfare) می‌شود تا توانمندی‌های ایران به تحلیل برود.
- حلقه‌سازی دور ایران: این تاکتیک قدیمی با هدف حلقه کردن ایران از طریق جنگ نیابتی صورت می‌گیرد.
- تغییر نقشه منطقه (خاورمیانه جدید): این جبهه‌سازی تکراری علیه ایران، بخشی از نقشه بزرگ‌تر ایجاد یک خاورمیانه جدید است که رهبری آن را ائتلاف اسرائیل و ترکیه (پیوند پان‌ترکیسم و صهیونیسم) بر عهده خواهند داشت. این نقشه، مناطق گسترده‌ای از قفقاز و دریای خزر و مدیترانه تا خلیج فارس را در بر می‌گیرد.
- فشارهای امنیتی و فروپاشی داخلی: در مناطق مرزی مانند آذربایجان، انباشت زرادخانه‌ها و تجهیزات نظامی برای تبدیل این منطقه به یک سنگر نظامی (گارنیزون) در برابر ایران است.
۲. تاکتیک‌های عملیاتی و تجهیزاتی
تاکتیک‌های مورد استفاده آمریکا و اسرائیل عمدتاً بر تجهیز، استقرار نظامی و تحریک گروه‌های محلی متمرکز است:
الف) تجهیز مرزها و نیروهای نیابتی:
- تجهیز آذربایجان: آذربایجان با موشک‌های کروز ضد کشتی ساخت اسرائیل مجهز شده است. این موشک‌ها قادرند اهداف دریایی و زمینی را در فاصله ۳۰۰ کیلومتری مورد اصابت قرار دهند. علاوه بر این، آذربایجان به مقدار زیادی پهپادهای اسرائیلی نیز مجهز شده است.
- انتقال تسلیحات به مناطق مرزی: تسلیحات آمریکایی و اسرائیلی به مرزهای ایران منتقل شده و هدف این است که این تجهیزات به نیروهای نظامی محلی و ملیشه‌ها تحویل داده شود تا امنیت ایران را به چالش بکشند.
- جریان تسلیحاتی: تسلیحات اسرائیلی به مرزهای ایران در چندین منطقه از جمله آذربایجان، اقلیم کردستان عراق، بلوچستان و پاکستان منتقل شده است. همچنین گزارش‌هایی مبنی بر مسلح شدن گروه‌های مختلف در ایران توسط اسرائیل وجود دارد (مانند گروه‌های کرد که به مبارزه مسلحانه باورمند هستند).
ب) استقرار نظامی و ایجاد بی‌ثباتی منطقه‌ای:
- استقرار در سوریه: نیروهای آمریکایی برای اولین بار در پایگاه هوایی دمشق مستقر شده‌اند. این استقرار به منظور محکم کردن منطقه جنوب سوریه است که اسرائیل آن را یک حوزه امنیتی برای خود می‌داند. هدف این اقدام، دفاع از اسرائیل در برابر تحرکات نیروهای مقاومت اسلامی شکل گرفته علیه آن است. همچنین، این پایگاه‌ها برای نظارت بر خط اکمالاتی ایران به سمت بلندی‌های جولان نیز کاربرد دارند.
- تحریک در عراق: تصمیم آمریکا بر این است که عراق را مجدداً وارد یک بحران جنگ داخلی کند. تاکتیک این است که نیروهای نظامی داعش یا گروه‌های دیگری که توسط خودشان ترتیب داده شده‌اند، در برابر حشد شعبی پرتاب شوند تا ایران را به چالش بکشند.
- تحریک در قفقاز: خطرناک‌ترین سناریو در قفقاز، آغاز عملیات آذربایجان علیه ارمنستان (به‌ویژه در منطقه سیونیک/زنگزور) است تا پای ایران را به شکلی وارد درگیری کند.
۳. جبهه‌های فعال و مورد هدف
ایالات متحده و اسرائیل به دنبال فعال‌سازی چندین جبهه نیابتی دور ایران هستند تا حلقه آتشین را کامل کنند:
- جبهه قفقاز/آذربایجان: هدف اصلی انتقال جنگ به این منطقه است و ایجاد یک سنگر نظامی در برابر ایران.
- جبهه کردستان (شمال غرب): مسلح کردن گروه‌های کرد در اقلیم کردستان عراق و تحریک مبارزه مسلحانه.
- جبهه بلوچستان (جنوب شرق): انتقال تسلیحات به این منطقه و پاکستان برای هدف قرار دادن امنیت ایران.
- جبهه خراسان: یکی از جبهه‌هایی که قصد فعال‌سازی آن را دارند.
- جبهه سوریه/اردن: استقرار نظامی آمریکا در جنوب سوریه برای مقابله با نیروهای مقاومت و نگرانی از احتمال باز شدن دروازه اردن به عنوان یک کریدور اکمالاتی علیه اسرائیل.
به نظر می‌رسد این تغییر تاکتیکی و روی آوردن به جنگ نیابتی، ناشی از این دیدگاه در میان آنها است که ایران کشوری نیست که آمریکا آماده جنگ مستقیم با آن باشد.
بنابراین، جایگزینی عملیات مستقیم با جنگ فرسایشی نیابتی در دستور کار قرار گرفته است.
چگونه اتکای ایران به تولیدات دفاعی بومی، استراتژی نظامی و روابط با قدرتهای جهانی را شکل می‌دهد؟
تمرکز ایران بر تولیدات دفاعی بومی، هم استراتژی نظامی داخلی‌اش را شکل داده و هم تأثیر عمیقی بر روابط و موقعیت آن در برابر قدرتهای جهانی داشته است.
اولویت ایران در این حوزه، پیشبرد فناوری تسلیحاتی بومی و پرهیز از وابستگی به واردات خارجی است.
اتکای ایران به تولیدات بومی، رویکردهای نظامی آن را به شیوه‌های زیر متحول کرده است:
- اولویت‌دهی به فناوری داخلی بر واردات:
- مقامات ایرانی تأکید کرده‌اند که اولویت اصلی همچنان پیشبرد فناوری تسلیحاتی بومی است.
- ایران به دنبال وابستگی به واردات و تجهیزات پیشرفته از کشورهای دیگر نیست [۱۰].
- این رویکرد باعث شده که ایران حتی پیشنهادهای روسیه برای خرید تسلیحاتی مانند اس-۴۰۰ یا سوخو را رد کند [۱۰].
- دلیل این امر این است که واردات سیستم‌های کامل می‌تواند روند توسعه فناوری داخلی و بومی‌سازی را کُند کند .
- به جای واردات تسلیحات سنگین، ایران ترجیح می‌دهد قطعات مورد نیاز را برای تحقیق، بومی‌سازی و تولید نهایی داخلی وارد کند.
- تمرکز بر موشک و پهپاد:
- به دلیل تحریم‌ها و عدم دسترسی به فناوری‌های دیگر، ایران تمام تمرکز خود را بر ساخت موشک و پهپاد قرار داد .
- این تمرکز منجر به ابتکار عمل گسترده در ساخت پهپادها و موشک‌های مختلف شده است که در این عرصه کمتر کسی در جهان به اندازه ایران ابتکار دارد.
- توسعه این فناوری‌ها، جایگاه ایران را به یک نیروی تهاجمی تبدیل کرده است.
- ایران در فناوری موشکی (به ویژه بالستیک و هایپرسونیک) و پهپادی، در جهان پیشتاز است.
- ایران عملاً بازار بین‌المللی پهپاد را در دست گرفته است.
- تکنیک جنگی معرفی‌شده توسط ایران، یعنی استفاده از پهپاد و موشک، در جنگ اوکراین حتی جایگزین جنگ کلاسیک شده است.
- قدرت بازدارندگی و دفاعی:
- زیرساخت‌های حیاتی ایران گسترده و زیر زمین قرار دارند. در مقابل، اسرائیل یک کشور کوچک با زیرساخت‌هایی در نزدیکی مناطق مسکونی است.
- این ظرفیت تحمل ضربه (به واسطه گستردگی و موقعیت زیرساخت‌ها) در برابر موشک‌ها، یک نگرانی عمده برای اسرائیل است.
- ایران در زمینه تسلیحات خاص (مانند پهپاد و موشک) به چنان جایگاهی رسیده که رقابت با آن در جهان دشوار است.
شکل‌دهی روابط با قدرتهای جهانی
توانمندی‌های بومی ایران، استراتژی قدرتهای جهانی در منطقه را تغییر داده و نحوه تعامل آنها با ایران را مشخص می‌کند:
- عدم وابستگی به شرق:
- ایران تأکید کرده که در عرصه نظامی نه به شرق اتکا دارد و نه به غرب.
- این رویکرد، دغدغه‌هایی را برای روسیه ایجاد کرده است؛ برخی شرکت‌های روسی نگرانند که اگر قطعات به ایران فروخته شوند، ایران متعاقباً محصولات پیشرفته (مانند پدافند یا فایتر جت) را با قیمتی پایین‌تر از روسیه تولید کرده و بازار جهانی آنها را خراب کند.
- تغییر تاکتیک‌های آمریکا و اسرائیل:
- به نظر می‌رسد آمریکا و اسرائیل (و ناتو) در برابر ایران در نبرد مستقیم شکست خورده‌اند.
- آمریکا آماده جنگ مستقیم با ایران نیست.
- به همین دلیل، پس از جنگ ۱۲ روزه، آمریکا و اسرائیل رفتار عملیاتی خود را عوض کرده و به جای درگیری مستقیم، به تاکتیک‌های جنگ فرسایشی روی آورده‌اند.
- استراتژی جدید آنها این است که گروه‌ها و شبکه‌های نزدیک به سرحدات ایران را به جان ایران بیندازند (جنگ‌های نیابتی) تا توانمندی‌های ایران تحلیل برود و ایران در یک حلقه آتشین محصور شود. این تاکتیک قدیمی چندین بار شکست خورده است.
- ترس از حمله اول ایران:
- در اسرائیل این ترس وجود دارد که شکست بازدارندگی آمریکا در برابر ایران، ممکن است منجر به تصمیم ایران برای انجام حمله اول شود.
- ترس اسرائیل از این است که در برابر حملات موشکی احتمالی، دفاع هوایی کافی نداشته باشد که این امر می‌تواند منجر به عملیات‌های موشکی ویرانگر شود.
در مجموع، تمرکز ایران بر توانمندی‌های بومی، آن را به یک نیروی نظامی خودکفا تبدیل کرده است که نه تنها از وابستگی به قدرتهای بزرگ دوری می‌کند، بلکه این توانایی را برای دشمنان خود ایجاد کرده که از درگیری مستقیم با آن پرهیز کرده و مجبور به تغییر استراتژی به سمت جنگ نیابتی شوند.
این وضعیت شبیه به یک کارخانه دفاعی است که به جای خرید ماشین‌های آماده، تمام تمرکز خود را بر تولید داخلی پیچیده‌ترین قطعات گذاشته، و این امر باعث شده تا رقبای بین‌المللی به جای رقابت مستقیم با محصولات آن، مجبور به اتخاذ تاکتیک‌های غیرمستقیم برای مقابله شوند.
اخبار جدید: جنگ نیابتی علیه ایران از طریق آذربایجان و ترکیه
